Αϊτέντς επαραπέτανεν

 Αϊτέντς επαραπέτανεν ψηλά σα επουράνα

Ούι αμάν αμάν.

Είχεν τσαγγία κόκκινα και το τσαρκούλ’ν ατ’ μαύρον

Ούι αμάν αμάν.

 Εκράτ’νε και ‘ς σα κάρτζα του παλικαρί βραχιόνας

Ούι αμάν αμάν.

Αϊτέ μ’ για δωσ’ μ’ ας σό κρατείς για πέει με όθεν κείται

Ούι αμάν αμάν.

Ας σό κρατώ ’κι δίγω σε αρ’ όθεν κείται λέγω

Ούι αμάν αμάν.

Ακεί σο πέραν το ραχίν σ’ αλάτα επέκει μέρος

Ούι αμάν αμάν.

Τραντέλλεναν εσκότωσαν και κείται ματωμένος

Ούι αμάν αμάν.

Μαύρα πουλία τρώγ’ν ατόν και άσπρα τριγυλίσκουν

Ούι αμάν αμάν.

’Σ σην θάλασσαν κολυμπετής σ’ ομάλα πεχλιβάνος

Ούι αμάν αμάν.

 ’Σ σον πόλεμον Τραντέλλενας του Πόντου παλικάρι

Ούι αμάν αμάν.