1. Εσύ το κομενόχρονον και το καταραμένον, κρύον νερόν γιατί ‘κι ξύντς σην κάρδα μ’ το καμένον.
2. Τ’ ομάτα σ’, άμον θάλασσα, νασάν που κολυμπάει, ατού σ’ άσπρα τα κύματα και σην εγάπην πάει.
3. Γουρμπάν σ’ ομάτα σ’ τ’ έμορφα ώθεν τερούν γελούνε, ατά ομάζ τριαντάφυλλα, Μάρτη κι Απρίλ ντ’ ανθούνε.
4. Όντες ελέπω σε γιαβρί μ’ και τ’ομάτα ανοίουν, αούτα τα ψηλά ραχιά, έρχουντανε και σείουν.
5. Είδα τ’ ομάτα σ’ είδ’ ατά, είδ’ ατά δακρωμένα, φοούμε γιαμ’ εντώκε σε, η μάνα σ’ για τ’ εμένα.
6. Τρώω τ’ ομάτα σ’ τρώα ’τα, μαύρα κι άμον σταφύλια,φίλεμαν ΄κι χορτάεται, ατού σε σα τα χείλια.
7. Σα ράχια ράχια λάσκουμε, σύντροφος το μαχαίρι μ’, άρμα φυσέκια πίσταυρα και το ρεβόλ σο χέρι μ’.
8. Π’ επέθαναν εγλίτωσαν, που ζουν πα θα ποθάνε, αούτ’ ο κόσμον ψεύτικον, του κάκου ειν’ ντ’ εφτάμε.
9. Κόψον τα πέντε δάχτυλα μ’ και με το μαχαιρόπο σ’, βάλε και φύλαξον ατά, αυκά α σο σπαρελόπο σ’.
10. Χάραξεν η ανατολή, σκίαξαν τα ραχία, άλλο ΄κι είδα, μα το Θεόν, αΐκα άσπρα ψύα.
11. Σα χείλια σ’ έεις το γιατρικόν, πουλί μ’ θα φαρμακούμαι για δώς με έναν φίλεμαν, να λαρούμαι και σκούμαι.
12. Απές σο τουλουμόπο μου, πουλόπο μ’ να εχώρνες, τα γιορτινά τα λώματα σ’, καθημερνά θ’ εφόρνες.
13. Ο ουρανόν ελείβωσεν, ερχίνεσε να βρέχει, ατά τ’ ομάτα που ελέπ’, πουθέν δουλείαν ΄κι έχει.
14. Στεφανομένον είδα σε, α σην αυλιά σ’ εξέβες, την ψη μ’ σα δύο έσκισες, πέραν-περού εδέβες.
15. Τ’ εσόν εγάπ τρανόν έτον κι ατώρα ΄κι κανείται, άμον του Θεού το νερόν, ντ’ εχτέθεν και τελείται.
16. Η αμαρτία ΄κι εν’ τ’ εμόν, το κρίμαν ΄κι εν’ τ’ εσόνι, η ψη μ’ πολλά θελ’ την εγάπ’, το χώμαν το νερόνι.
17. Ο πρόσωπόσι σ’ θάνατος, τ’ ομάτα σ’ τογραεύνε,το στέσιμο σ’ κι η καλατσή σ’, τον άνθρωπον μαεύνε.
18. Τερώ σε απές σο πρόσωπο σ’, τ’ ομάτα σ’ τσαρτιλίζνε, καλοτερώ απές σ’ οβόν κι α σην σεβντάν υλίζνε.
19. Ομάτα κι οματόφρειδα, ομάτα άμον ελέας, ερούξα κι αραεύ’ ατά, σου πούλι τα φωλέας.
20. Κορτσόπον εγροικώ ατό, ντο πολλάν αγαπάς με, απ’ αφκακές κι από μακρά, τερείς και ΄κι χορτάεις με.
21. Η μαχαλά σ’ πολλά κακόν, τον ξένον ΄κι μονάζνε, ανθρώπς εσέγκα για τ’ εμέν, τα στράτασι μ’ να οράζνε.
22. Αρνί μ’ απές σην αύλια σου, εγώ εσιμποδεία,ερούξα έμναι κουρατάν και σον γιατρόν επήα.
23. Αφκ’ α σο παραθυρόπο σ’, τραωδώ και συρίζω, εσύ αφκά ΄κι κατηβαίντς, καίουμαι και βρουλίζω.
24. Πουλί μ’ απές σο καρδόπο σ’, αρ’ έεις μαύρον ελέαν, εκεί απές θα κονεύω, φραντάλα μ’, την φωλέα μ’.
25. Εφώταξεν ο πρόσωπο σ’, άμον ντο παιρ’ ο ήλιον,άμον ντο έρται η άνοιξη, άμον ντ΄ανθεί το φύλλον.
26. Πολλά έχω να λέγ’ ατό, σα χείλια μ’ ειν’ γραμμένα, θα κάθουμε και λέγ’ ατά, ατού απ’ έναν έναν.
27. Έλα να ποδεδίζω σε, έλα να ποδεδείς με,σ’εγκάλιοπό μ’,ετράνινες κι ατώρα ΄κι εγνωρείς με.
28. Τσιτσέκια και τριαντάφυλλα, όλια του παραδείσι, τοπλάεψέν’ ατ’ ο Θεόν κι εποίκεν το κορμίσι.
29. Άνθρωπον ΄κι εχωλίασαν, πουλί μ’ τ’ εσά τα χείλια, τον τσεχέλ’ και τον άτσαλην, εμάθιζαν ακίλια.
30. Η λάλιά μ’ σον ουρανόν, πουλί μ’ παρακαλώ σε, ια φτύσον τον διάβολο σ’ και ελα ν’ ας φιλώ σε.
31. Η λάλιά μ’ σον ουρανόν, Θεέ μ’ παρακαλώ σε, μη καίεις αούτο το μιλέτ’, υμνώ και προσκυνώ σε.
32. Αναθεμά, αναθεμά, διπλάν αναθεμά σε, σην ψη σ’ ελιγωθύμανα κι εσύ έλεες κοιμάσαι .
33. Αναθεμά το διάταγμαν και την στράταν ντο δείξ’ με, πουλί μ’ θα έρτ’ ένας καιρός, θ’ αραεύς ‘κι θα βρείξ’ με.
34. Άμον τ’αρνί μ’ ΄κι εβρίεται, σ’όλιον την οικουμένη, εγώ ΄κι εχώρτασ’ απ’ ατό κι ατό πα απ’εμένι.
35. Είδα τ’ομάτα σ’, είδ’ ατά, τσ’ εγάπς καμένον είσαι, γουρμπάν σο σπιτ’ π’ εμπέντς κ’ εβγέντς, και σην νοτάν ντο κοίσαι.
36. Α σα χείλια διατάγματα, το έναν να εκράνες, αέτς ΄κι θα ογράευες, αέτς ΄κι θ’ επαθάνες.
37. Ατό το τουλουμόπο σου, ντο καλατσεύ’ και λέει με, αναμέν’ με να ποθάνω, να κάθεται και κλαίει με.
38. Πας’ ΄κι ’σαι πολλάν έμορφος, για πολλά τσαλιμλείσα, το στούδι σ’ αγαπίεται, μικρέσα μ’, τριγωνίτσα μ’.
39. Ψηλόν, λεγνόν και έμορφον, τα δόντια θ’ είν’ αραία, ση μασκαρίαν ΄κι επορεί, χολιάσκεται βαρέα.
40. Τη γαβαλί σ’ το παίξιμον, τη δαχτυλί σ’ ο χτύπον, εσέγκανέ με ση σεβντάν κι εγώ ακόμα μικρίκον.
41. Και νε Χριστέ πατέρα μου, νε Παναΐα μάνα, αούτο τσ’ εγάπς την πελιάν, πώς να ’ποίνα κι εχάνα.
42. Και με το τουλουμόπο μου, σον Άδ’ θα κατηβαίνω, εκεί παραπονέματα, έναν βράδον ΄κι μένω.
43. Αέτς εθέλνα κι έπαθα, αέτς θέλω να είμαι, με τον φέγγον να λάσκουμε, με τον ήλιον να κοίμαι.
44. Τα στράτας ντ’ επορπάναμε, εΐνον τον καιρόνι, έρται και διαβαίν’ άνοιξη και χορτάρ ΄κι φυτρώνει.
45. Θα πάω σ’ έναν έρημον, σ’ έναν ησύσχον τόπον, ώθεν ΄κι κελαηδεί πουλίν, ώθεν ΄κι πάει λαλόπον.
46. Καπίκιοϊ και Λιβερά, σον κώδικαν γραμμένα, και τ’ άλλα τα περίχωρα, πιτίν πιτίν χαμένα.
47. Όλιον τον κόσμον θα κουρτώ, την θάλασσαν θα πίνω, και μ’ έναν αναστέναγμαν, του ηλ’ το φως θα σβήνω.
48. Εγώ είμ’ α σο Καπίκιοϊ, έναν παλαλομένον, τρώω, πίνω και λάσκουμαι και πάντα χαρεμένον.
49. Ανοίξη σ’ τριαντάφυλλον, παρχαρί μανουσάκι, μίαν εγάπη σ’ εν γλυκίν και μίαν εν φαρμάκι.
50. Θα αρχινώ τα παλαιά, ντ’ εποίνα κι απ’ ανάρχης, ατά δεσπότς ΄κι συγχωρά, ούτε και Πατριάρχης.
51. Ε ουρανέ παράκλητε, κατήβα ’κα και κρίσον, εμέν και το σαρίν τ’ αρνί μ’, σ’ έναν μερέαν ποίσον.
52. Ερούξα και ετσάκωσα τη κεμεντζές τ’ ωτία, θα έρχουμε και ΄κι επορώ εν’ νύχτα και σκωτία.
53. Γουρπάν ‘ις παρχαρί τσιτσάκ και Παναΐας δάκρα, η μύρα σ’ ΄κι χορτάεται, ευωδίας ΄κι χάται.
54. Εκατό δράμια βούτορον και πενήντα δράμια μελ’, το γλυκίν το φίλεμαν εν’ απάν σο μεσημέρ’.
55. Όντες φορείς και αναλάεις και πας σην εκκλησίαν, γουρπάν να ίνουμαι ντ’ εφτάς, την γονατοκλησίαν.
56. Κεμεντζετσή για ίσαξον, τη κεμεντζές τ’ ωτία, κορ’ έλαν ας ευρίουμες, την νύχτα ση σκοτία.
57. Μομόερος θα ίνουμε και με τα κοδωνόπα, θα λάσκουμε μεσανυχτί και γνεφίζω κορτσόπα.
58. Οι μομοέρ’ εξεύανε τα Φώτα, τ’ Α-Γιαννή, ναϊλλοί την μαυρομάναν ‘ατ’, εμάς που ΄κι θα δει.
59. Ολ’ αγαπούνε τον αράπ’, εγώ τον κοτζαμάνον, την νύφεν την πεντάμορφον, θα τρώει ατέν ο χάρον.
60. Μομόερος θα ίνουμαι, σην αύλια σ’ θα χορεύω, η μάνα σ’ αν ΄κι δείσε ΄μεν, θα πέρω σεν και φεύω.
61. Τα κάλαντα οι μομοέρ’, τα Φώτα οι ποπάδες, νασάν εκείνεν την μάναν, που εχ’ έμορφους νυφάδες.
62. Παρχάρ’ ας έεις τα μάραντα σ’,ας έεις τα μανουσάκια σ’, ας έεις τα κρύα τα νερά σ’, τ’ έμορφα τα τσιτσάκια σ’.
63. Κρύον νερόν του παρχαρί κι εγώ είμαι διψασμένον, τσ’ εγάπς εγκάλιαν εύκερον κι εγώ είμαι νυσταγμένον.
64. Άλλο ΄κι πάω σον παρχάρ’, άλλο ΄κι παρχαρεύω, άλλο ΄κι λέω και γελώ, άλλο ΄κι μασκαρεύω.
65. Πουλόπο μ’ εροθύμεσα, τ’ ομάτα σ’ να ελέπω, πας ΄κι ειν’ τ’ ομάτα σ’ μαναχόν, το πόι σ’όλιο να ‘λέπω.
66. Κόρη παρχαροπούλα είσαι, ρομάνα σ’ θεγατέρα, εσέν π’ ελέπ’ την Κερεκή, ΄κι πάει ους τη Δευτέρα.
67. Εξέβ’ απάν και σον παρχάρ’, τραωδώ και συρίζω, η νουσαλού μ’ πα ΄κι εν εκεί, κλόσκουμ’ οπίς γυρίζω.
68. Ρομάνες πάτε σον παρχάρ’, καλά δουλείας ποίστεν, όντες τρώτε τ’ ανθόγαλα, το μερτικό μ’ αφήστεν.
69. Ρομάνα τρώει τ’ ανθόγαλα, την μαντζίραν, το στίπον, φτερία στρών και κοίται κα, κοιμάται ‘λαφρόν ύπνον.
70. Αναθεμά σας έρημα, αναθεμά σας ξένα, σ’ ομάτα μ’ ετσουρούεψαν, μαντήλια μεταξένια.
71. Αναθεμά και τα μακρά, ώθεν ΄κι πάει λαλίαν, τ’ ομάτα μ’ εσκοτείνεψαν, α σην αρωθυμίαν.
72. Κάποτε κρούω σο ρακίν και σα παλαλοτάι, ατώρα το μικρόν τ’ αρνί μ’, ας έξερα ντ’ εφτάει.
73. Εγώ αγαπώ κι ατό αγαπά κι μάνα θε ΄κι θέλει, φαρμάκωσον την μάνα σου, καντζία με το μέλι.
74. Αδά σον κατακέφαλον, λιθάρια θα κυλίζω κι ατού σα μέσα σ’ τα λεγνά, τα χέρια μ’ θα τυλίζω.
75. Μικρίκα ντο τερείτε με, τσεχέλκα ντο γελάτε, σεβντάν ντο εν ΄κι ξέρετεν, ακόμαν ΄κι εγροικάτε.
76. ΄Κι θέλω να χολιάσκουμαι, πουλόπο μ’ να φουμίζω, θέλω πάντα να τραγωδώ και να χελιδωνίζω.
77. Μη κλαίς αρνί μ’, μη κλαίς πουλί μ’,χαλάουνταν τ’ ομάτα σ’, γράψον γραμμόπον στείλον με, μελάν ποίσον τα δάκρα σ’.
78. Κοιμέθ’ αρνί μ’, κοιμέθ’ πουλί μ’,έπαρ’ τσ’ αυγής τον ύπνον, τράνινον και θα παίρω σε, είσ’ ακόμα μικρίκον.
79. Έλα να ποδεδίζω σε, μετ’ εμέν έλα, έλα, σα μέσα σ’ να τυλίουμε, εσύ τέρ’ μεν και γέλα.
80. Πέει μ’ ατό πουλί μ’, πέει μ’ ατό, απ’ ώθεν εχωλιάστες, κι άλλο εμέν ΄κι εκαλάτσεψες, κι άλλο εμέν ΄κι εγκαλιάστες.
81. Αναθεμά σε αφώτιστον, κουτάβ’ πιπιλομάτκον, τεμόν το ψόπον έκαψεν, το πόστι σ’ το αράπκον.
82. Αναθεμά σε αφώτιστον, την ψη μ’ τρως και τελείται, το κοματόπον ντ’ επέμνεν, έμπρα α σην πόρτα σ’ κείται.
83. Αναθεμά σε αφώτιστον, παστάμ’ το Θεό σ’ ΄κι έεισι, η κάρδια μ’ καίεται, βρουλίζ’ κι εσύ πέραν ’κες βρέχει.
84. Αναθεμά σε αφώτιστον, αγρέλαφον χρονιάρκον, σ’ ορμάνια θα ταράουμαι, άμον τ’ ανοίξη σ’ άρκον.
85. Έλα να ποδεδίζω σε, μανουσακί σκουντούλαν, όντες πονεί το κάρδοπο μ’, για γρίβωσον ση βρούλα μ’.
86. Εμέν που θα κατηγορεί και θα περιφρονά με, εμέν κανείς κορίτσ’ μη δει, κανείς γαμπρόν μ’ εφτάει με.
87. Ξενητεμένον ψυόπον μου, μήλον τ’ αυγής κομένον, απ’ εξ’ κόκκινον, ζελευτόν κι απ’ οπές σαπεμένον.
88. Να σύρω και να χπάνω σε, να χάσε απ’ άκρη σ’ άκρη, άλλο σον κόσμον να μη ρουζ, για ξενητία δάκρυ.
89. Μα το τσιγάρον ντο κρατώ, μα τον καπνόν το φύλλον, και μα την καπνοσάκουλα μ’, εγώ εσέν ΄κι αφήνω.
90. Εμέναν εκαντούρεψες, αλλού τερείς την τύχη σ’, μαύρα πουλόπα κελαηδούν, το ψυόπο μ’ απ’ οπίσις.
91. Απάν σον Άγιον Πνεύματον, κερίν εξέβ’ ανάφτω, είδ’ ατέν και κατ’ έπαθα, τον κύρ’ νατς ανασκαύτω.
92. Εσκέμεναν τ’ ολόερα κι αρ’ έγρεναν τ’ αυλίας, άλλο ΄κι έξα την καλατσή σ’, πουλόπο μ’ τη λαλία σ’.
93. Πολλά ραχιά χωρίζνε μας και ΄κι έχνε τελεσίαν, τα γράμματα χαΐρ’ ΄κι εφτάν, πουλί μ’ ση μαναχίαν.
94. Το σπίτι σ’ ετριύλιζα κι εκράνα σα κεράνια, εσύ την πόρτα σ’ ΄κι ένοιες, έτρωα τα ποράνια.
95. Ακούω δύο ονόματα, Κώστη και Κωνσταντίνε, σα μέσα σ’ να τυλίουμαι, απές σην ψη σ’ να κείμαι.
96. Εγάπην που ΄κι εγάπεσεν, φιλίαν που ΄κι εποίκεν, χαϊβάν έρθεν κι επέρασεν, καλαπαλούκ’ εποίκεν.
97. Ναϊλλοί εμέν ντο έπαθα κι άλλα πρέπ’ να παθάνω, το ταπιέτ’ σ’ αλλ’ εμπροστά, έπρεπε να μαθάνω.
98. Εσύ μικρίκον κι έμορφον, όντες πας σο σχολείον, γράμματα να μαθάντς πολλά και σεβνταλούκ ολίον.
99. Αΐκον άπιστον εγάπ και ντο πολλάν αγροίται, εχτέθεν έναν ταπιέτ’ και μετ’ εμέν ΄κι κοίται.
100.Ολόερα σο σπιτόπο σ’, συρίζω, τραωδώ σε, κι άμον ανοιξησνό πουλίν, πάντα θα κελαηδώ σε.
101.Δύο γράμματα έστειλα, το έναν επιάστεν, τ’ έναν τ’ αρνόπο μ’ χαίρεται και τ’ άλλο εχολιάστεν.
102.Χαμέληνον ψηλόν ραχίν, ας χαμελίν ο ήλιον, να ελέπω την τρυγόνα μου, κόκκινον κι άμον μήλον.
103.Πουλόπον αγριοπούλοπον, που ζει σην ερημίαν, αέτς ομάζ τ’ εμόν η ψη, αρνί μ’ σην ξενιτείαν.
104.Ελέπω σε και χαίρουμε, απιδιαβαίντς και κλαίω, το στόμα μ’ να ξεραίνεται, για τ’ εσέν, αν κατ’ λέω.
105.Ελέπω σε και χαίρουμαι, ανοίουν τα κανάτα μ’, απιδιαβαίντς και κλαίω ’γω, δάκρα τρέχνε ασ’ ομάτα μ’.
106.Όλια τα νύχτας πορπατώ, δίχως φενέρ γυρίζω, αρνί μ’ την πόδαν ντο πατείς, εκείνο πα γνωρίζω.
107.Εσύ τη τσούνας το κουτάβ’ και το γιαβρίν τη μάισας, τ’ ορμάν να εκολλίουτον και το γομάρ ση ράχια σ’.
108.Έναν και μαναχόν είσαι, τη μάνα σης το τέκι, να έσνε του μαχαιρί μ’ το λαβ’, τς ώρασή μ’ το κεστέκι.
109.Εκρέμασα κάμαν και μαχαίρ’ και εσιλιαχλανεύτα, και μετ’ εσέν την έμορφον, πώς εσεβνταλανεύτα.
110.Σα μέσα σ’ να τυλίουμε, ση ζωναρί σ’ τον τόπον, σεβνταλούκ ΄κι εγροικάς να εφτάς,κρίμαν σ’ εμόν τον κόπον.
111.Να έξερες μικρόν αρνί μ’, για τ’ εσέν πώς παθάνω, ψυχομασώ η ψη μ’ ΄κι εβγαίν, νε ζω, νε αποθάνω.
112.Να έξερες μικρόν αρνί μ’ και τ’ εμόν την καρδίαν, από πες’ σ’ εγκαλιόπο σου, ΄κι εβγάλνες με καμμίαν.
113.Ναϊλλοί εμέν μανίτσα μου, η ψη μ’ εκορδιλάεν, τα χρόνια έρθαν κι εδέβανε, η τύχη μ’ ξάι ΄κι ελάεν.
114.Από πες’ σο Καπίκιοϊ, τρυγόνα μ’ να εδεβένα, σιτ’ επέγνα να εβγαίν η ψη μ’, εκεί απές να επομένα.
115.Εγώ είμαι α σο Καπίκιοϊ, του Σιαμόγλη ο γιόνι, εκείνα τ’ εκές ΄κι είδ’ ατά, ναϊλλοί την ψην τ’ εμόνι.
116.Ο ερίφς εγέρασεν και ζωήν ΄κι εχόρτασεν, σίτα πάει, σίτα νουνίζ’, τα ποδάρα τ’ τσακανίζ’.
117.Σην Πόλ’ και σο Βεούκ τασίν και σο Βεούκ παζάρι, εκεί ζυγιάσνε τ’ έμορφους, με το μαργαριτάρι.
118.Ξερόν ψωμίν ας έτρωα, ας εν και τσαβταρένιον, ας κοίμναι σ’ εγκαλιόπο σου, το μαργαριταρένιον.
119.Αρνί μ’ το σπαρελόπο σου, ση Μάκενα ραμμένο, και του Γιωρίκα τ’ όνεμαν, σα στάρνα θε γραμμένο.
120.Βρέχ’ ο Θεόν και βρέχουμαι, διψώ νερόν ΄κι πίνω, αρνόπο μ’ α σα χερόπα σ’, φαρμάκ’ να δεις με πίνω.
121.Κλόσον το ράμμα σ’ έμορφα, ας ίνετε όλιον έναν, τα μέστα ντο θα πλέξ’ σιφτέν, χάρτσον ατά σ’ εμέναν.
122.Γουρπάνι σ’ τσοβαήρ’ τασίν, πώς έχασες την ύα σ’, άλλο ΄κι έξα την καλατσή σ’, πουλόπο μ’ τη λαλία σ’.
123.Τρώγω σε πουλί μ’, τρώγω σε, με τα τσαρούχια εντάμαν, τ’ εμόν εγάπην και τ’ εσόν, σον κόσμον έναν θάμαν.
124.Αναθεμά τη γενεά σ’, αλάϊ-μαλάϊ το σόι σ’, έκαψεν κι αιμάτσε μεν, το σεβνταλίν το πόι σ’.
125.΄Κι θέλω να χολιάσκουμαι, πουλόπο μ’ να φουμίζω, θέλω πάντα να τραγωδώ και να χελιδωνίζω.
126.Α σον ήλιον κρυψέστε μεν και ποίστε μεν ευόρα, εσύ το κομενόχρονον, θα τρως με σ’ έναν ώρα.
127.Ας είχα ύαν και παράν και φίλτς άμον εμένι, θ’ εχαίρουμνε και λάσκουμε, σ’ όλιον την οικουμένη.
128.Τρυγώνα μ’ έλα έπαρ’ με, μ’ αφήντσ’ με απές σα ξένα, η ξενιτεία ΄κι σύρκεται, εγώ ‘κες ντ’ εδεβαίνα.
129.Η ξενιτεία κόλαση, εγώ πα ’κολατία, εκεί ΄κι ξέρτς πότε μερών’ και πότε εν σκοτία.
130.Τα ξένα μαύρα κι άχαρα, τ’ οπίσ’ πάντα νουνίεις συ, ΄κι ξέρτς που εν ανατολή και που κες εν η δύση.
131.Είνας τρυγόνα εκάθουτον, σ’ έναν κασματσιοκλάδιν, εκελάηδνεν κι έλεεν, τ’ εμόν άντρας σον Άδην.
132.Είνας τρυγόνα κελαηδεί, όλιον την ποταμέαν, νασάν που πάει κι ευρίκ’ ατέν, το βράδον σην φωλέαν.
133.Ζωή πέει με ντ΄εποίκα σε κι ατόσα πόνια δείς με, θέλω να ζω να χαίρουμαι και συ πάντα κλαινίζ’ με.
134.Έσυρα το ρεβόλι μου, εντώκα εγώ εμένα, α σο καρδόπο μ’ έτρεξαν, εκατό δράμα αίμα.
135.Συλλογισμένα πορπατώ, τα χέρα μ’ σταυρωμένα, κανείς κακόν να μη παθάν, αρνί μ’, άμον εμένα.
136.Σαρίν αρνί μ’, σαρίν πουλί μ’, σαρία τα μαλλία σ’, άμον ντο εν η καλατσή σ’, να έτον κι η καρδία σ’.
137.Πουλί μ’ τα σπαρελόπα σου, αρνί μ’, όντες ελύαν, τα καταράχτες τ’ ουρανού, εθάρρεσα ενοίαν.
138.Τραγωδίας αν θέλετε, θα λέγω σας καμπόσα, ποίον καρδίαν ταγιανίζ’, σ’ ατα ντο λέει η γλώσσα.
139.Πουλόπο μ’ ντο εποίκες με, ‘κι επορώ να κοιμούμαι, κρούνε σο νου μ’ τ’ οματόπα σ’, πάω να παλαλούμαι.
140.Εγώ ‘κι θέλω η εγάπ’, να εν’ με τα μαΐας, θέλω ο ένας με τον αλλ’, με τα παρακαλίας.
141.Τ’ ουρανού τα πετούμενα, τη Θεού τα πουλία, έκατσαν κι εζωγράφσανε, τ’ ομμάτι σ’ τα πλουμία.
142.Σο κρεβάτι σ’ ολόερα, πουλόπα κελαηδούνε, τ’ αγγέλτς πα επαλάλωσες, εείν’ πα τραγωδούνε.
143.Αρνόπο μ’ τα στομόχειλα σ’, αρ’ όντες καλατσεύνε, είκοσ’ νομάτ’ λιγοθυμούν, σεράντα ψύα εβγαίνε.
144.Τ’ ομμάτα σ’ α σον ουρανόν, αστρόπα κατηβάζνε, πόσα καρδόπα έκαψες και πόσα αναστενάζνε.
145.Αρνί μ’ πολλά ερωθύμεσα και για τ’ εσέν νουνίζω, επάτεσέ μεν η σεβντά κι α σο κιφάλ’ βρουλίζω.
146.Τ’ ομμάτα μ’ αραεύνε σε, η ψυ μ’ αρωθυμά σε, νούντσον κι ολίγον για τ’ εμέν, τη νύχτα ντο κοιμάσαι.
147.Για την τρυγώνα μ’ όντες λεν’, ατέν όντες αγγεύνε, χίλια μαχαίρα δίσταυρα, την κάρδια μ’ τογραύνε.
148.Εγάπ’ είχα κι εχάσ’ ατέν, αρ’ με την αμελεία μ’, σα ξένα χέρια ελέπ’ ατέν και καίετ’ η καρδία μ’.
149.Κουτνίν σπαρέλ’ θα φτάω σε, κουμάσ’ Χατσαβερίτκον, να έχ’ ράψην Καπικεΐ και χάρσην Λιβερίτκον.
150.Αυκά σο σπαρελόπο σου, ντο είν’ ατά ντο κοίνταν, Κοιμισχανά σ’ μηλόπα είν’, εμέν κι εσέν κανείνταν.
151.Αναθεμά μίαν εσέν και δεύτερον τη μάνα σ’, ατέ πως εμαρτύρανεν, ντ’ εκοίμνε στην εγκάλια σ’.
152.Ναϊλί εμέν’, ναϊλί κι εσέν’, ναϊλί τσι δις εντάμαν, ενέσπαλαμε το φίλεμαν, το σπiχτόν την εγκάλιαν.
153.Ναϊλί εμέν’ μανίτσα μου, εγώ πώς θα ποθάνω, φοούμ’ εποίκα κρίματα και θα κακοπαθάνω.
154.Ατού ‘φκακές σο σπαρέλι σ’, ντο είναι τα πουλόπα, ατά πα παρεπείνασαν, αρ’ θέλνε θριμουλόπα.
155.Τα στράτας ντ’ επορπάναμε, όλια κόπαν γιαρόπα, θα λάσκουμε και χτίζ’ ατά, πουλί μ’ καλντουρουμόπα.
156.Όντες αγγεύνε τ’ όνεμα σ’, ρίζα μ’, σ’ εμέν και κά-ι, συντρομάζνε τα γόνατα μ’, πάω να ρούζω κά-ι.
157.Όντες εβγαίντς σην μαχαλάν και πορπατείς ομάλια, η ψη μ’ πετά κι εμπαίν’ απές , σ’ ουρανού την εγκάλια.
158.Είδα σε και κατ’ έπαθα, σο μεσοστράτ’ θ’ εβζήνα, ακύλ’ αν είχα τρυγώνα μ’, εσέν ΄κι θα εφήνα.
159.Γιαβρόπο τ’ οματόπα σου, πουλόπα χαρεμένα, πετούν α στην φωλέα τουν κι έρχουνταν κρουν’ εμένα.
160.Αν θέλετεν ας τραγωδώ, αν θέλετεν ας κλαίω, αν θέλετεν παράπονα, ας κάθουμαι και λέω.
161.Εμέν ρακίν μη δίτε με, εγώ όντες πίνω κλαίω, εγώ όντες πίνω τραγωδώ και μοιρολόγια λέω.
162.Τραγώδεσα, τραγώδεσα, η κάρδια μ’ εματώθεν, όθεν κλαδίν επίασα, εσάπεν κι ετσακώθεν.
163.Πολλά είπανε για τ’ εμέν’, θαρρώ θα λέν’ ακόμα, θα πολεμούνε με την ψήν, να βάλνε με σο χώμα.
164.Εσέν όντες εγάπεσα, ας λέγω σε πως έτον, απάν’ σην πόρταν έστεκες, ημέρα έξεργος έτον.
165.Το πόι σ’ άμον κυπαρίσσ’, ντο στέκ’ σ’ Άιον-Όρος, ενέσπαλες την καλατσή σ’, αφορισμένον γένος.
166.Γαράσαρη, Κιμισχανά, Μούζενα και Λερία, νασάν’ εκείνον που θα ζει κι ελέπ’ σας άλλο μίαν.
167.Καμίαν ‘κι ανασπάλκουνταν, η Πάφρα κι η Σαμψούντα, Κωτύρα και Πουλαντζάκ’, το τσολ’ η Κερασούντα.
168.Όφη, Σταυρίν και Πλάτανα, τα Σούρμενα κι η Τόνια, τα τραγωδίας για τ’ εσάς, εγένταν μοιρολόγια.
169.Να έμνε πουλίν κι επέτανα και έλεπα άλλο μίαν, τη Ζύγαναν και το Κουλάτ και τ’ άλλα τα ραχία.
170.Εγώ είμ’ εείνον το πουλίν, ντο ζει σα ψηλασέας, εφώλασα κι επούλλωσα και ‘κι είδα μαχαιρέας.
171.Μικρά γαρκά, μικρά γαρκά, μικρά λαλαχεμένα, φυσούν τα ρωθονόπα τουν και φοβερίζνε εμένα.
172.Εγώ είμ’ εείνον το πουλίν, ντο κελαηδεί σκοτίαν, η ημέρα δει ‘μέν δύναμιν κι η νύχτα τη λαλίαν.
173.Εγώ είμ’ εείνον το ραχίν, τ’ αντάρας ‘κι φοούμαι, χονίζ’, φυσά και βουρκανίζ’, σ’ άσπρον γεργάν’ τσουπούμαι.
174.Σα Πλάτανα εβρόντεσεν, σην Τραπεζούνταν βρέχει, εμένα το καρδόπο μου, καλοκαιρίαν έχει.
175.Σα Πλάτανα εβρόντεσεν και βρέχ’ σην Τραπεζούντα, εμένα α σο ματόπα μου, τα δάκρα ‘κι στεγνούνταν.
176.Σα Πλάτανα εβρόντεσεν, βρέχ’ σ’ όλια τα χωρία, εμένα το καρδόπο μου, εγέντον χαλαρδίαν.
177.Τριάντα χρόνα νηστικός, σεράντα διψασμένος, όντες ακούω τ’ όνεμα σ’, α σ’ όλια χορτασμένος.
178.Εγάπη σ’ έντον τσουβαλτούζ’ και σίδερον ξαμμένον, ναϊλί εκείν’ το καρδόπον, ώθεν εν’ καρφομένον.
179.Κρύα νερά του παρχαρί, που τρέχετεν και πάτε, αν λέπετεν τ’ αρνόπο μου, επάρτε το κι ελάτε.
180.Ήλιε μ’ όντες θα βασιλεύς, θα δίγω σε ένα γράμμα και το πρωί αναμένω σε, με τ’ αρνόπο μ’ εντάμαν.
181.Ανάθεμα και την εγάπ’, καμίαν ‘κι λαρούται, άμον λαμπάδα καίεται, άμον καρφίν καρφούται.
182.Αούτο τ’ εμόν η καρδάν, ντο έχ’ και ‘δεν ‘κι λέει, τα χείλα μ’ λέγνε και γελούν κι ατό από ‘πές κλαίει.
183.Σ’ αούτον κόσμον π’ έρθαμε, ναϊλί τον μαναχόνι κι εγώ ο καρίπς επέζεψα, τα λόγια τ’ ολονόνι.
184.Τραωδώ, κλαίω και πονώ κανείς ‘κι λέει κανείται, κανείς ‘κι λέει λόγον καλόν, η κάρδα μ’ να χουλείται.
185.Τερώ τον ουρανό γελώ, τη μαύρη γην και κλαίω, τερώ τα ραχοκέφαλα, παρηγορίαν παίρω.
186.Ολήμαυρα τ’ ομάτα τσ’ είν’, τ’ οφρύδα τσ’ πογιαμάδες, σ’ ατά γουρπάν’ να ίντανε, δεκαοχτώ γιοσμάδες.
187.Εγώ είμαι ραχόπουλον, ση δείσαν μαθεμένον, σ’ έναν έμορφον κορτσόπον, είμαι σουμαδεμένον.
188.Αρνί μ’ έλα να χαίρουμες, τα νεότητα τελείνταν, εγάπην και το σεβνταλούκ’, αδά σον κόσμον ίνταν.
189.Ατό κοιμάται σα ψηλά και σ’ άσπρα τα κρεβάτα, την κάρδα μ’ ετσουρούεψα, σ’ ατηνές τα σοκάκια.
190.Πώς να μη λέγω ανώμοτον, πώς να μη λέγω αΐκα, ατά τ’ ομάτα που ελέπ’, πώς να μη στεκ’ καρίπκα.
191.Αρνί μ’ μη σημαδεύκεσαι, σα ξένα τα χωρία, πασκίν’ ντο ‘κι είν’ να παίρνε σε, τη μαχαλάς παιδία.
192.Σο σπιτόπο σ’ ολόερα, πόσα στρατόπα έχω, ισμάρ όντες θα κρούω σε, πουλί μ’ θα ξεροβέχω.
193.Όλεν την μέραν κελαηδώ, άμον Θεού πουλόπον, μανάχον χτίζω φωλέαν, σιμά σ’ εμόν τ’ αρνόπον.
194.Πουλί μ’ εσέν’ εγένεσεν, ποϊλίσα ακριτομάνα, πουλί μ’ εσέν’ εβύζαξεν, Μάτσκας παρχαρομάνα.
195.Αναθεμά σας έρημα, αναθεμά σας ξένα, ξερόν ψωμίν ας έτρωγα κι ας έμνε με τ’ εσένα.
196.Αναθεμά και τα μακρά και τ’ απηδεβασέας, το κάρδοπο μ’ εγώμοσαν δάκρα και πικρασέας.
197.Πουλί μ’ έλα σ’ εμέτερα, η μάνα μ’ κατ’ θα λέει σε, κατ’ θα λέει, κατ’ θα καντουρεύ’, σο γιάν’ ιμ’ κιαν θα θέκ’ σε.
198.Εμέν’ κι εσέν’ τρυγώνα μου, σ’ έναν οτάν να εβάλναν, ν’ εχάναν τ’ ανοιγάρα θε, εμάς να ανασπάλναν.
199.Εσύ είσαι τ’ εμέτερον κι εγώ τ’ εσετερίον, ντο λάσκεσαι άμον ορφανόν, αρ’ απές σο χωρίον.
200.Κόρη πέει με τον ζώγραφον, π’ εζωγράφσεν τα κάλια σ’, ας δίγα τον τ’ αργατικά τ’ και βάλ’ με σην εγκάλια σ’.
201.Κόρη πέει με τον ζώγραφον, π’ εζωγράφσεν εσέναν, ας δίγα τον τ’ αργατικά τ’ και ζωγραφίζ’ αλλ’ έναν.
202.Δείξον με τον δεξάμενον, εσέν πουλί μ’ π’εφώτσεν, εποίκε ‘σεν’ παντέμορφον, τ’ εμόν’ το σπίτ’ εκόλτσεν.