Όλια τα τριαντάφυλλα-ν απέσ’ ’ς σην κάρδια σ’ κείνταν,
ατά που θα μυρίσκεται τα χρόνια ’τ’ ’κι τελείνταν.
Γουρπάν’-ι- σ’ ποδεδίζω σε μανουσακί ’σκουντούλα,
όντες πονεί το κάρδοπο μ’, γιά γρίβωσον ’ς σή γούλα μ’.
Γράμμαν γράφτω και στείλω σε, με τση καρδίας το αίμαν,
εσύ κόψον και στείλον με τη σπαρελί’ σ’ το δέμαν.
’Σ σα παρχάρια μη λάσκεσαι αρνί μ’ χωρίς εμέναν,
κι ασ’ όλια τα νερά μη πίντς κάποιον έχ' εβδέλλαν.
Νεοελληνική απόδοση:
Όλα τα τριαντάφυλλα μέσα στην καρδιά σου βρίσκονται,
αυτά όποιος θα τα μυρισθεί τα χρόνια του δεν τελειώνουν.
Θυσία σου να γίνω, να σε χαρώ, του μενεξέ μυροβόλημα,
όταν πονάει η καρδούλα μου, για πιάσου στο λαιμό μου (αγκάλιασέ με).
Γράμμα γράφω και σου στέλνω με της καρδιάς το αίμα,
εσύ κόψε και στείλε με του στηθοκαλύμματός σου το κορδόνι.
Στα θερινά λιβάδια μην τριγυρνάς, αγάπη μου χωρίς εμένα,
κι απ’ όλα τα νερά μην πίνεις, κάποιο έχει βδέλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου