Ε, Φόνα, Φόνα, κόρ’ καρδεφόνα,
’ς σ’ οσπίτ’-ι- σ’ έρθα, παραβραδιάστα.
Λαλείς και παίρτς με κι απέσ’ ’κι βάλτς με,
απέσ’ κι αν βάλτς με, κάθκα ’κι λές με.
Κάθκα κι αν λές με, σκαμνίν ’κι δί’ς με,
σκαμνίν κι αν δί’ς με, τραπέζ’ ’κι θέκ’ς με.
Τραπέζ’ κι αν θέκ’ς με, φαείν ’κι δί’ς με,
φαείν κι αν βάλτς με, χουλιάρ’ ’κι φέρτς με.
Χουλιάρ’ κι αν φέρτς με, αρ’, φα ’κι λές με,
αρ’ φα κι αν λές με, μένον ’κι λές με.
Μένον κι αν λές με, κρεβάτ’ ’κι στρώντς με,
κρεβάτ’ κι αν στρώντς με, κοιμού ’κι λές με.
Κοιμού κι αν λές με, μαναχόν θέκ’ς με,
έλα μη αφήντς με ’ς ση μαναχίαν.
Φίλεμαν έπαρ’, φίλεμαν δός με (δις).
Ε, Φόνα, Φόνα κόρ’ καρδεφόνα,
’ς σην πόρτα σ’ έρθα, παραβραδιάστα.
*Όνομα γυναικείο, πιθανόν χαϊδευτικό του ονόματος Περσεφόνη. Κατ’ άλλους φόνισσα.
Νεοελληνική απόδοση:
Ε, Φόνα, Φόνα, κόρη που καις καρδιές,
στο σπίτι σου ήρθα, με βρήκε η νύχτα.
Καλείς και με παίρνεις και μέσα δε με βάζεις,
μέσα κι αν με βάλεις, κάθισε δεν μου λες.
Κάθησε κι αν μου πεις, κάθισμα δεν μου δίνεις
κάθισμα κι αν μου δίνεις, τραπέζι δε στρώνεις.
Τραπέζι κι αν μου στρώνεις, φαΐ δεν μου δίνεις,
φαΐ κι αν μου βάλεις, κουτάλι δεν μου φέρνεις.
Κουτάλι κι αν μου φέρεις, τελικά, φάγε δεν μου λες,
τελικά φάγε κι αν μου λες, μείνε δεν μου λες.
Μείνε κι αν μου λες, κρεβάτι δεν μου στρώνεις,
κρεβάτι κι αν μου στρώνεις, κοιμήσου δεν μου λες.
Κοιμήσου κι αν μου λες, μοναχό μου με βάζεις,
έλα, μη μ’ αφήνεις στη μοναξιά μου.
Φίλημα πάρε, φίλημα δόσε μου.
Ε, Φόνα, Φόνα, κόρη που καις καρδιές,
στην πόρτα σου ήρθα, με βρήκε η νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου