Γιά έλα γιά θα έρχουμαι, γιά το ποτάμ’ θα σκίζω,
γιά το μαντίλι σ’ στείλο με, τα δάκρυα μ’ να σπογγίζω.
Τερώ, τερώ, ’κι φαίνεσαι, πουδέν ’κι φανερούσαι,
άγρϊον κι ανημέρωτον, ατζά ’κι θα ημερούσαι;
’Σ σα ράχια, ράχια λάσκουμαι, ’ς σα παρχαρόπα μένω,
κάθουμαι απάν’ ’ς σο μεσοστράτ’, τ’ αρνόπο μ’ αναμένω.
’Σ σ’ αλάτ’ αφκά μη κάθεσαι, στάζ’νε τ’ αλατοκλάδια,
χυμίγ’ κά’ τον κατέφορον κ’ έλα έμπα ’ς σην εγκάλια μ’.
Νεοελληνική απόδοση:
Ή έλα, ή θα έρθω, ή το ποτάμι θα διασχίσω,
ή το μαντίλι σου στείλε μου, τα δάκρυά μου να σκουπίσω.
Κοιτάζω, κοιτάζω δεν φαίνεσαι, πουθενά δεν φανερώνεσαι
άγριο κι ανημέρωτο, άραγε δεν θα εξημερωθείς;
Στα βουνά, στα βουνά τριγυρνώ, στα θερινά λιβαδοτόπια μένω,
κάθομαι πάνω στη μέση του δρόμου, την αγάπη μου περιμένω.
Στο έλατο κάτω μην κάθεσαι, στάζουν τα ελατόκλαδα,
κατρακύλα τον κατήφορο κ’ έλα μπες στην αγκαλιά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου