Να (γ)ίνουσουν κατακλυσμός και χάσαν οι γραιάδες
Εκοίσαν κι΄ εκοιμούσαν-ε άφοβα οι νυφάδες
Ίναν νύφε έναν ημέρα, μώ τη σκύλ’ την θεγατέρα
Ταβίζ’ με την πεθεράν-ατς, ατέ χοβλαεύ’ απάν-ατς
Η νύφε ‘ξέγκεν το τακούν’ατς, λέει την πεθεράν’ατς τσούνα
Το κιφάλι σ’ άμον τάς, εθαρείς ‘κι’ θα ψοφάς (;)
Επιάσταν ‘ς σα μαλλία μαζεύτεν η γειτονία
έρθεν ένας γείτονας λέει ατένεν : ντο εφτάς (;)
λέει ατέν : ‘κ’ εντρέπεσαι γιατί κρούσ’ την πεθεράς (;)
λέει ατόν : εσύ ντο θέλτσ’ (;) το σκυλίν θα γουρταρεύς (;)
λέει η πεθερά την νύφεν : Μεσημέρ’ έντον ‘κ’ ενύφτες
ούσ’ το μεσημέρ’ κοιμάσαι, ας’ σον Θεό σ’ ‘κι’ φογάσαι (;)
εγώ ‘φτάω τα δουλείας θα τερώ και τα παιδία σ΄
΄ς ση κυρού σ΄ ‘κ’ είχες νερόν, αδά θέλτς και παραγιό.
Τσ’ είχεν πεθεράν καλέσα να ‘χω και γώ η τυχερέσα (;)
Τα βουτούρτα τα τυρία έειχ’ ατα με τα κλειδία
Λάσκεσαι άμον σουρτούκα, σκυλάζ’ το βρακί σ’ τσουλτούκα
Και η νύφε σ’ η καημέντσα πάντα μαραγκουλιασμέντσα
Πάντα εφτάει υπομονή τρώει κρομμύδια και ψωμίν
Πεθερά τσ’ χατεύ’ ατέν : έξ’ ας’ σο σπίτ’ λέει ατέν’
Η νύφε σκώθεν πάει και παράπονα ‘κ’ εφτάει
Ξάν η γούλα τσ’ επιάστεν για τη μάναν-ατς εχπάστεν
Ας΄ σ΄εσούμωσεν ‘ς σο σπίτ-ν-ατς, ατέ είδεν την αδερφήν –ατς
Αδερφία’τς’ εγροίξεν-α τη μάνα-ν’ατς είπεν-α
Η μάνα-τς’ εβγών οξώκα, ερωτά ‘τεν πρώτα πρώτα :
Νέτση ντ’ έπαθες και κλαίς και τη μάνα σ΄ δεν ‘κι’΄ λές (;)
Σούμωσε τη μάνα-ατς’ εγονάτσεν εμπροστά τς’
Μάνα …!!! λέει, : ξάϊ μ’ ερωτάς ‘με, ποίσον ταρχανάν να φάϊς ‘μεν
Η πεθερά μ’ έν’ κακέσα πάντα αφήν’ ‘με νυστικέσα
Γουρπάν εγώ ΄ς σην γούλα σ’, μέρ’ εφέκες την Τασούλα σ’
Η Τασούλα έν ς’ σο σπίτ –ν-ατς, δικαιούται το παιδίν –ατς
Η πεθερά μ’ έν κακέσα πάντα αφήν’ ‘με νυστικέσα
Τσακών’ κι΄ εφτάει το φούστουρον και τρώει-α μαναχέσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου