Έρθαν τα Χριστούγεννα

 Έρθαν τα  Χριστούγεννα κι όλι͜α τα γιορτάς μανίτσα μ’

Και εσύ μάνα, για το παιδόπο σ’, ξάϊ πως ‘κ’ ερωτάς μανίτσα μ’

Ας ‘σην ξενιτείαν σύρω εγώ τη γιαχά μ’ μανίτσα μ’

Θα ματών’ απέσ’ σο ψ̌όπο μ’, ντ’ έχω τη γεράν μανίτσα μ’

Το νερόν τη ξενιτείας έν πολλά πικρόν μανίτσα μ’

Διψώ και θέλω να πίν-α, την ψ̌ή μ’ φαρμακών’ μανίτσα μ’

Σην εγκάλια ντ’ εκρατέθα,  ‘κ’ εγνώρτσα ζωήν μανίτσα μ’

Εκεί ας ψυχομαχ̌ίνω κι άς εβγαίν’ η ψ̌ή μ’ μανίτσα μ’