Οφέτος και τα κάλαντα θ’ εφτάμε Μωμογέρι͜α
Να σαν εκείνον που θα ζεί σ’ άλλα τα καλοκαίρια
Τα κάλαντα οι μωμογέρ’ τα Φώτα οι ποπάδες
Ν’ αηλί τη μαυρομάναν άτ’ που έχ̌’ έμορφους νυφάδες
Οι κοτζ̌ιαμάν’ εξέβανε τα Φώτα τ’ Άι-Γιαννή
Ν’ αηλί τη μαυρομάναν άτ’ εμάς που ‘κι’ θ’ ανεί
Μωμόγερος θα είνουμαι πασ̌κίμ πάντα θα είμαι ;
Θ’ εβγάλω τα λωμόπα μου σ’ εγκαλόπο σ΄ θα κείμαι
Αναθεμά ‘σε ναι κουτσή πως είσαι πελαλ͜ίσα
Με τ’ εμέν τον Μωμόγερον εξέβες σεβταλίσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου